Mengoreng.

Hari ini Isnin. Hari kedua bersekolah kalau ikut kebiasaan. Hari ketiga persekolahan kalau dikira selepas hari bersekolah ganti Sabtu yang lepas.

Arh... tak perlu berkira-kira lagi. Sejak bercuti sekolah penggal yang lepas, rasanya belum sempat berehat. Maksud saya masa saya bersama famili telah diragut. Redha je la.

Bagaimana sibuknya disekolah ini, terus terang jauh disudut hati rasa bertuah dan bersyukur sebab mengajar opsyen sendiri dan fokus pada kepakaran masing. Tiada lagi subjek sains teras, tiada lagi sains komputer. Tiada.

Hari ini peperiksaan Amali Kertas 3. Akhirnya saya dapat lihat keupayaan pelajar saya menjalankan eksperimen sendiri. Ada yang kekok dan ada yang kaku. Hinggakan menghidupkan penunu Bunsen pun kurang tahu. Menukarkan nyalaan penunu Bunsen juga tidak reti. Kesian :P

Selepas eksperimen. Mereka dibawa ke bilik kuarantin. Hanya 30 minit sahaja.

"Cikgu...ambiklah gambar kitorang...hanpon baru kan tu....cepatlah cikgu.."

- "Ok, boleh je..." (layannnnn)

"Cikgu..gambar yang pertama tu deletlah cikgu, tak hensemlah saya

-"Sejak bila ko hensem..." (kawan gelakan)

"Cikgu memang minat Fizik eh?"

 - "tak minat pun"

"Kita main game batu api la cikgu" 

- "tak reti"

"Dulu masa kecik  cikgu main apa ek"

- "applykan Newton 1st law"

Huiyooooo..

Banyaknya soalan. Hari-hari bersedia. Kalau tak dapat menjawab kenalah juga bersedia untuk "mengoreng". Kalau mengarut punya soalan memanglah kena keluarkan banyak ajinomoto. Sebab itulah agaknya dahulu kita sangat mempercayai cikgu. Sebab diorang sentiasa ada jawapan yang munasabah dan rasional. (agaknya laaa)

Di sekolah macam-macam mulut ada soalan. Di rumah pun ada. Soalan budak kecik dari sampai kereta sampai tutup mata nak tidur.