"Ini ayam apa?"
"Ayam pencen..."
"Mana tau pencen ke daging ke ayam kampung?"
"Ayam pencen keras macam ayam kampung tapi tulang peha ayam kampung besar...."
Sebaiknya saya jawab. Sebenarnya saya sendiri tak tahu jawapannya. Main agak sahaja. Senyap situasi tadi, suami teruskan meratah ayam masak kicap dengan ketupat. Memang hantu ayam.
"Kesian ayam-ayam ni kan..." saya mencentuskan suasana.
"Kenapa?"
"Ayam ni bila pencen je kena sembelih..." menjadi lawak saya. Dia ketawa.
"Entah pencen keje apa agaknya kan" tak mahu mengalah, menambah lawak saya. Ya, saya juga tergelak sama.
"Ada kot yang jadik cikgu, pencen cikgu....tak sempat guna duit pencen terus disembelih..." saya menambah. Tak mahu mengalah.
"Entah duit bonus pencen 500 tu sempat pakai ke tak ek" saya siku tangannya. Memberikan hint supaya tak menambah lawak dan memberikan kredit kemenangan untuk saya.
Itulah riwayat hidup seekor ayam. Tamat perkhidmatan terus diberhentikan dengan disembelih. Kalaulah kita yang ada akal ini mengerti jika tamat perkhidmatan umur 60 tahun itu penghujung usia kita. Tentunya kita sentiasa berbuat baik. Dan melakukan yang terbaik. Kalaulah kan....
p/s: suami...love u much.
No comments:
Post a Comment
Terima kasih, may Allah bless you :)